Eljawa Vastgoed bv staat hoog op de lijst van notoire huisjesmelkers

Leo Mohamed Habib Jawahierkhan staat met zijn bedrijf Eljawa aan de Heemraadssingel 122 hoog op de zwarte lijst van vastgoedhandelaren die de gemeente Rotterdam bijhoudt. Enige Nederlander in de top van de lijst is de bekende Rotterdamse vastgoedhandelaar Engel. Opvallend is verder de oververtegenwoordiging van mensen uit de Hindoestaanse gemeenschap. De 44-jarige Jawahierkhan kwam eind jaren zeventig uit Suriname naar Nederland, en begon zijn carrière als lasser. Later verdiende hij goed geld in de tuinbouw. Midden jaren tachtig kocht hij zijn eerste pandje. Van het een kwam het ander. Inmiddels zijn er meer dan duizend panden in Rotterdam door zijn handen gegaan, en zet Eljawa 20 tot 30 miljoen euro per jaar om. Jawahierkhan zegt zijn succes te danken te hebben aan instinct, geduid en lef. 'Na één telefoontje weet ik of ik een pand wil kopen. Het is een kwestie van snel beslissen, en daarna geduid hebben. Pandjes brengen hun geld toch wel op.'

De eerste twee jaar nadat in 1997 de Wet Victoria van kracht werd, zijn in Rotterdam-Delfshaven 65 panden dichtgetimmerd. Deze zogeheten 'burgemeesterssluitingen' worden toegepast als de eigenaar geen einde aan de overlast kan of wil maken. De eigenaren die van goede wil zijn, krijgen de ruimte om op eigen kracht een einde te maken aan de overlast. Dat kan bijvoorbeeld door een civiele procedure. Bij de kwaadwilligen gaat het er anders aan toe. De burgemeester kan de eigenaar van zo'n pand aanschrijven. Na een hoorzitting wordt besloten of het pand gesloten wordt.'Op dergelijke hoorzittingen verschijnen verhuurders als Engel en Jawahierkhan.

Jawahierkhan verkocht aan de gemeente Rotterdam in maart 1999 150 woningen, waarvan volgens de gemeente het merendeel overlastgevend. De gemeente maakte bekend dat met de deal zeven miljoen was gemoeid, Jawahierkhan stelt echter dat het om acht miljoen gulden ging. ,,Omgerekend meer dan 53.000 gulden per woning,'' rekent Jawahierkhan voor. ,,De gemeente is bang dat dat bedrag bekend wordt. Straks gaan alle andere handelaren dat ook eisen.'' Jawahierkhan is eigenaar van het bedrijf Eljawa bv waarvan de eerste twee jaar tien panden wegens drugsoverlast werden gesloten door de burgemeester. Alleen de beruchte vastgoedmagnaat Engel overtreft hem met 19 sluitingen.

Jawahierkhan ontkent stellig dat hij weigert om iets aan de overlast te doen. ,,Ik heb honderden panden in de stad,'' vertelt hij. ,,Als er in zo'n pand een probleem is, neem ik dat over. Dat kan men mij niet kwalijk nemen.'' Vroeger, erkent hij, trad hij niet altijd onmiddellijk op tegen dealende huurders. ,,Dat was omdat ik toen niet wist hoe ik dat moest aanpakken. Maar nu heb je die stalen Citex-deuren, die je kunt bestellen. Die laat ik komen zodra er overlast is.'' Jawahierkhan beschrijft zichzelf als een ,,gewone onroerend-goedhandelaar''. Hij heeft, zegt hij in 1999, tweehonderd panden in Rotterdam. ,,En niet alleen goedkope woningen,'' verzekert hij. ,,Pas geleden heb ik in Kralingen nog een huis van een miljoen gulden gekocht. Als er iets te koop is, koop ik het. Ik koop op veilingen en van andere handelaren.'' Op de vraag of hij nog woningen in kamers opdeelt, antwoordt hij: ,,Privé verhuur ik wel kamers, en dat is legaal.''

De dienst Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SoZaWe) droeg midden jaren negentig anderhalf miljoen gulden bij aan de bouw van een Hindoestaans cultureel centrum aan de Galvanistraat in Nieuw-Mathenesse. Dat was de helft van de totale stichtingskosten. De andere helft werd betaald door de Hindoestaanse vereniging die het gebouw zou gaan gebruiken. Maar het splinternieuwe pand van drie miljoen is geen dag open geweest. Toen de gemeente weigerde bij te dragen in de onvoorziene bouwkosten en het de exploiterende stichting ook niet lukte geld los te krijgen van rijke Hindoestanen, resteerde alleen nog verkoop van het pand. Van het geld dat overblijft na aftrek van schulden en kosten verwacht de gemeente Rotterdam hooguit drie à vier ton terug te ontvangen van de bewindvoerder.Een koper werd gevonden in Eljawa Vastgoed. Jawahierkhan noemt hierbij een bedrag van 2,5 miljoen gulden. Hij zegt in 1999 het gebouw te willen gaan gebruiken waar het voor is ontworpen: als cultureel centrum voor de Hindoestaanse gemeenschap in Rotterdam.

Rotterdam werkt sinds 2000 met aanschrijvingen; als bouw-en woningtoezicht gebreken aan een woning constateert, volgt een brief waarin wordt gesommeerd de gebreken binnen een bepaalde termijn te verhelpen. Gebeurt dat niet, dan schakelt de gemeente zelf een aannemer in. De kosten probeert men achteraf te verhalen op de eigenaar van het pand. Sinds 1998 wordt Jawahierkhan door de gemeente structureel dwarsgezeten. 'Elk pand dat mijn cliënt kocht, werd diezelfde middag door wel drie inspecteurs bezocht', zegt Jawahierkhans advocaat. 'Het leek wel of de Dienst Stedenbouw en Volkshuisvesting 's ochtends on line bij het kadaster keek wat Eljawa had aangekocht.' Steevast kreeg Jawahierkhan vervolgens de opdracht om het pand duur op te knappen. Zo gaat dat nog steeds. In zijn monumentale kantoorpand aan de Heemraadssingel schuift hij een lijst van de Dienst Stedenbouw over zijn bureau. Die heeft aan zeven panden waarin Jawahierkhan interesse heeft, voor ruim 1 miljoen euro verspijkerd en moet dat geld nog innen.Volgens Jawahierkhan worden rekeningen voor woningverbeteringen steevast enorm verhoogd, soms met honderden procenten. “Mijn mensen renoveren een pand voor 50.000 euro, de gemeente stuurt voor het zelfde een rekening van twee ton. Zo hoog dat het nooit zuivere koffie kan zijn”.