Wim Kramer
In een stad als Rotterdam zijn er vele
te vinden: braakliggende terreinen tussen keurige rijtjes huizen, rotte tanden
in een stadsgebit. Stukken grond waar in het verleden mooie panden hebben
gestaan en waar nu zwerfkatten en buurtjongeren vrij spel hebben. Op de hoek
van de Volmarijnstraat-Heemraadssingel ligt al vele
jaren een dergelijk stuk grond, bij vele bekend als “het Gat van Wille”.
De geschiedenis van dit terrein is lang
en ingewikkeld te noemen. Zelfs heden ten dage zijn diverse instanties en
personen aan het touwtrekken om tot een invulling van deze rotte tand te komen.
Omwonenden en buurtgroepen doen er niet ingewikkeld over. Zij willen dat er
gewoon goede en betaalbare woningen neergezet worden. Maar het is voor deze
groepen moeilijk opboksen tegen een grote verzekeringsmaatschappij, de gemeente
Rotterdam en een figuur die volgens velen contacten heeft met de Rotterdamse
onderwereld.
De lijdensweg van dit terrein begon
toen Dick Wille eigenaar werd van de grond, de panden en een café annex hotel.
Dick Wille was een van de eerste personen in Rotterdam die toekomst zag in een
groots opgezet sexcentrum in de Maasstad. Toen Wille
in 1977 dan ook begon met het van binnen slopen van de panden combineerden
omwonenden en buurtgroepen dit met een eventuele vestiging van een sexcentrum. “Wille had immers al meer woningen aan de Volmarijnstraat hoek Heemraadssingel opgekocht”, aldus de
actiegroep Middelland destijds.
In de periode 77-78 was er in Rotterdam
een kraakcomité dat nogal actief optrad. De Urgentiegroep Huisvesting, een
groepering opgericht door actiegroepen uit Middelland, Het Nieuwe Westen en Het
Oude Westen. Omwonenden van de panden van Wille en de buurtgroepen schakelden
deze kraakgroep in. In Februari 77 werd actie ondernomen. De panden werden
gekraakt en een aantal gezinnen kon er hun intrek nemen. Zij troffen echter een
vreselijke puinhoop aan. De panden waren van binnen bijna geheel gesloopt.Het waren in feite alleen nog de muren die
overeind stonden. Met hulp van buurtgroepen begonnen de kraakbewoners met het
opknappen en inrichten van deze panden. Huisbaas Wille zat ondertussen niet
stil. Zijn mededeling dat hij de krakers er zelf wel uit zou zetten leidde tot
enige paniek onder de krakers en omwonenden en de politie zorgde voor
bescherming. Maar Wille spande een kort geding aan tegen de krakers. Zijn
motieven? Hij had een gedeelte van het bezit ondertussen doorverkocht aan slagerij
Hoefsmit die volgens buurtbewoners van nu destijds
niet alleen karbonades verkocht maar zich ook aan speculatie waagde. Slagerij Hoefsmit moest de panden gebruiken, zijn personeel had
dringend behoefte aan woonruimte. Met deze motieven togen Wille en Hoefsmit naar de rechtbank en het kort geding werd door hen
gewonnen.
35 koopwoningen
Na de uitslag van het kort geding en de
uittocht van de krakers uit de panden ging het snel bergafwaarts met het bezit
van Wille en Hoefsmit. Van de een op de andere dag
waren de panden dan ook gesloopt.
Het terrein braak laten liggen was niet
de bedoeling van Wille. Hij liet een bouwplan maken waar ondermeer een aantal
dure koopwoningen waren gepland. Veel geluk had Wille niet. Het plan was te duur en niet haalbaar. Opnieuw
werd er een bouwplan opgesteld en weer ving Wille bot bij de gemeente, “te duur
en niet haalbaar”aldus de gemeentelijke motieven. De jeugd had intussen het
terrein ontdekt en de steeds maar weer geplaatste hekken werden constant
afgebroken en gesloopt.
Wille had ondertussen begrepen dat dit
stuk grond hem alleen maar zorgen baarde en verkocht “zijn Gat” kortgeleden aan
de AMFAS Vastgoed BV, een onderdeel van de AMVAS verzekeringen groep.
Hiermee is het touwtrekken echter nog
niet afgelopen. De gemeente Rotterdam schijnt genoeg te hebben van het
gesjoemel met dit stuk kostbare grond. Het grondbedrijf heeft dan ook de
opdracht gekregen het terrein “zo spoedig mogelijk” aan te kopen.
Maar ook deze opdracht tot aankoop kan
nu weer in gevaar komen. De AMFAS Vastgoed BV heeft namelijk een bouwplan
ingediend bij de gemeente. Het plan voorziet in de bouw van 15
tweekamerwoningen en 20 driekamerwoningen. Er zal dus opnieuw een touwtrekwedstrijd plaatsvinden tussen de gemeente Rotterdam
en AMFAS Vastgoed Bv.
Het Vrije Volk 19-2-1981