Statigheid en
sexclubs in ‘t Nieuwe Westen
Géén gladde eenheidsbouw, maar statige
herenhuizen en straten met ingetogen middenstands- , en eenvoudige
burgermanswoningen die, zo peinzen we, nog door echte ambachtslieden zijn gebouwd.
Dit is misschien wel de meest opvallende
karaktertrek van een flink deel van Het Nieuwe Westen. Hier en daar is een
plukje nieuwbouw, maar dat domineert gelukkig niet. Het is een complete
vooroorlogse wijk waarin men alle staaltjes architectuur tussen de jaren
zeventig van de vorige en de jaren twintig van deze eeuw terugvindt.
Eén ding is wel
heel duidelijk. Veel van die kleinere oude panden zijn aan, een flinke
opknapbeurt toe. En ook bij vrij wat van de herenhuizen kan men zorgelijke
vraagtekens plaatsen. De meeste “sjieke" bewoners zijn allang verdwenen, in
hun huizen werden kantoren gevestigd en niet zelden bracht dat een achteloze verwaarlozing
met zich mee.
Het Nieuwe Westen
is ook een dichtbevolkte wijk waar men bijna in elke straat de In de naoorlogse
nieuwbouw helaas al. vergeten intimiteit van het buurtwinkeltje kent het
vertrouwd domein van de kleine winkelier die zijn klanten van haver tot gort
kent. Ook. zijn er, in pak huisjes of keldertjes, de kleine bedrijven,
opslagplaatsen vaak, die behalve voor rommel op de oude trottoirs ook voor
bedrijvigheid in de buurt zorgen.
En dan is er de
sex! De tijd is voorbij dat het Dr. Rutgershuis aan de Heemraadssingel (zéér
bekend en, zéér vertrouwd adres voor zéér velen) de enige „instelling" was
die zich met de sex bemoeide. De buurt - schat men - is in de afgelopen
ongeveer dertig commerciële erotische gelegenheden rijker, geworden.
"Niet weinig
bewoners hebben het met deze sexinvasie moeilijk. De overvloed aan erotiek zit
ze dwars, wat o.m. bleek bij de rellen rond de sexclub aan de Osseweistraat. De
Nieuwe Binnenweg (eens een gemoedelijke winkelstraat, nu boordevol bars en
andere oorden van vaak onduidelijk vermaak) wordt met argwaan bekeken.
„Nu is het hier
rustig", zegt een vrouwelijke agent, die met de bloemenman op de hoek van
d Binnenweg en de Ruilstraat een praatje maakt, maar s avonds is het wel wat
anders". De bloemenman, die hier al sinds 1940 zijn mooie tulpen verkoopt,
voegt eraan toe dat de lol eraf is en dat de buurt verpaupert. Zo meent óók een
grijze! mevrouw , in jasschort die kranten ophaalt voor het Apostolische Genootschap. „Maar.. weet ze, het wijkorgaan gaat er wat aan
doen".
En zo zijn we dan bij het wijkcomité. Het is echter nog piepjongen
staat volledig in de kinderschoenen. Maar het weet al één ding héél, zeker. Er
zal héél snel veel gedaan moeten
worden wil dit brok, Rotterdam niet over tien paar verpauperd en verziekt zijn. En dan rijzen er legio
vragen. Moet er geen paal en perk aan al die sexclubs gesteld. worden? Zal het
aantal buitenlanders in de wijk niet te groot worden? Hoe gaat het met het woningbestand?
De vragen worden door het wijkcomité bestudeerd. Voorzitter
van dat comité (binnenkort, hopelijk een erkend wijkorgaan) is de heer A. Kluytenaar,
de 48 jaar oude eigenaar van een expeditiebedrijf aan de Hooidrift. Met een
aantal andere toegewijden besteedt hij bijna al zijn vrije uren aan het
wijkwerk.
Het op een rij
zetten van de wensen kost tijd. Daarbij moet de. gemeente — en dat is heel
belangrijk — over de wijk geïnformeerd worden. De bewoners zullen een
grote zelf werkzaamheid moeten tonen, zoveel mogelijk zelf moeten
doen., Er is dan ook een schreeuwende behoefte aan vrijwilligers.
Kluytenaar denkt
aan de slechte bestrating van de wijk, aan het weinige groen, aan de bejaarden.
Hier liggen grote problemen, die - meent hij met een beetje goede wil op te
lossen zijn. Maar de mensen kunnen zelf ook wat aanpakken. Goed, de overheid
noet natuurlijk voor meer bomen en gras zorgen maar als alle bewoners van Het
Nieuwe Westen nu eens een leuk verzorgde bloembak buiten zouden hangen dan
zouden de vaak doodse straten er ineens een stuk plezieriger door worden.
Het aantal
activiteiten is groeiende. Door middel van werkgroepen wil men de mensen voor
hun eigen buurt interesseren. Zo is er een groep die zich bezighoudt met het
leefbaar maken van het Virulieplein. Een werkgroep „sport en spel" .gaat
alle mogelijke dia Ven organiseren. Een van de eerste echte resultaten behaald
het comité in de oude Geuzenlaan, waar, de verkeersdienst Rotterdam zich gaat
bemoeien met de overlast die een bedrijf de omwonenden bezorgt. Het zijn
allemaal „eerste" beginnetjes" die, hoopt Kluytenaar, tot groter
zaken en activiteiten zullen uitgroeien.
Het wijkcomité is
overige blij met juffrouw Gersie, een maatschappelijk werkster die bereid is
om de mensen van Het Nieuwe Westen bij problemen te helpen. Zij houdt spreekuur
aan de Heemraatssingel 307 (tel 23 1103). Maar - vanzelfsprekend - zegt
Kluytenaar - is iedereen ook welkom in
het nieuwe wijkcentrum in
de Duyststraat.
In dat gebouwtje
wordt op 7 maart de eerstvolgende vergadering van het wijkcomité ge houden. De
voorzitter zegt „Ik verwacht daar iedereen. Geen tijd? Ach kom, iedereen heeft
tjjd, als hij maar wil! En gaat het er ten slotte niet om een eigen Nieuwe
Westen als een goede Woonwijk te behouden!
Het Vrije Volk, 21-02-1974