Aan Heemraadssingel verrees een modern verpleegtehuis
Het tekort aan verpleegruimte voor langdurig zieken is in Rotterdam nog immer groot. In de ziekenhuizen kan men hen bezwaarlijk voor onbepaalde tijd opnemen. Verpleging thuis levert dikwijls grote moeilijkheden op. De verpleeghuizen moeten uitkomst bieden. De particuliere instellingen op dit gebied in de Maasstad hebben veelal een lange wachtlijst van patiënten; die van de Stichting Rotterdamse Verpleeghuizen “De Rustenburg” b.v. alleen al, telt er mar liefst 600, …op een totaal van 320 verpleegden in haar negen verpleeghuizen in de stad.
Deze
inrichtingen zijn zonder uitzondering gehuisvest in voormalige, grote
herenhuizen, van het soort dat men aan b.v. Mathenesserlaan en Heemraadssingel
veelvuldig aantreft. In 1954 betrok De Rustenburg aan “De Heemraad” een dubbel
pand, dat zo goed en zo kwaad als het ging voor de verpleging van een zestigtal
langdurig zieken werd ingericht. De huizen waren echter vrij oud en ze
verkeerden in een toestand van verval. In haar streven om te komen tot een
verantwoorde verpleging van chronisch zieken had de stichting reeds twee
vernieuwingen van bestaande verpleeghuizen tot stand gebracht. De derde echter
– in het verpleeghuis aan de Heemraadssingel 151/53 – was zo ingrijpend, dat
achter de nog bestaande gevelmuren van de twee samengetrokken panden een
model-verpleeginrichting is opgetrokken en ingericht volgens de modernste
principes. Hoezeer het de stichting ernst is met haar streven naar een betere
accommodatie voor langdurig zieken blijkt wel uit het feit, dat in de geheel
vernieuwde inrichting twintig patiënten minder dan vóór de verbouwing kunnen
worden opgenomen.
Het
verpleeghuis, dat vrijdag a.s. in gebruik wordt genomen, is reeds geheel
“volgeboekt”.
Vandaag
heeft de wethouder voor Sociale Zaken en Volksgezondheid de officiële opening
verricht van het vernieuwde verpleeghuis. Gisteren werden we er rondgeleid door
de directeur van De Rustenburg, de heer J. de Klerk. Ter inleiding van de
rondgang vertelde hij, dat vanwege het constante tekort aan verpleegruimte voor
langdurig zieken de plaatsing in de (particuliere) inrichtingen slechts
geschiedt door bemiddeling van de afdeling sociale psychiatrie van de GG en GD.
De verpleging van langdurig zieken stelt zware eisen aan het verplegend
personeel. Het diploma heeft helaas nog geen rijkserkenning gekregen.
Voor
de vernieuwing van het verpleeghuis van de stichting aan de Heemraadssingel is men
uitgegaan van de behoefte aan accommodatie zowel voor ambulante als voor
liggende patiënten. Deze tendens verkleinde weliswaar het aantal bedden niet
onaanzienlijk, maar leidde tot winst in de vorm van ”huiskamers” voor de
lopende patiënten en van ruimten voor recreatie en handenarbeid.
Achter
de gevels van de twee samengevoegde herenhuizen verrees in feite een nieuw
gebouw. De kelder werd 60 cm uitgediept om ruimte te krijgen voor
dienstlokalen, chapelle ardente en installaties voor mechanische luchtverversing,
etc. De verbouwing en inrichting – naar ontwerp van ir. A. Vermeijden – heeft
ongeveer een halve ton gekost, welk bedrag de stichting heeft moeten lenen. De
modernste ideeën omtrent kleurgeving van wanden, vloeren en meubilair zijn in
het vernieuwde verpleegtehuis toegepast. De patiënten zullen kunnen beschikken
over ruime en voortreffelijk ingerichte slaapzalen met bijbehorend sanitair
comfort. In de mooie recreatiezaal op de parterre is zelfs een T.V.-apparaat
aanwezig
Een
bijzondere aanwinst is ook de lift, die via een entree aan de straatzijde en de
kelder eveneens bereikbaar is voor invalidenwagentjes. In de badgelegenheden
voor de patiënten heeft men – door de ervaring geleerd – geen badkuipen
aangebracht doch douches, die het minste hulp vergen aan de patiënten.
Het
tien “man” tellend inwonend personeel kan beschikken over moderne dienstruimten
als keuken, linnen- en naaikamers. Op de derde eatge zijn voor het personeel
één- en tweepersoonskamers ingericht. Een grote tuin met riante “zitjes”
completeert het geheel tot een voorbeeldige inrichting, een aanwinst voor de
stad en een aansporing voor de overheid op dit terrein eveneens een bijdrage te
leveren tot leniging van de nood onder chronisch zieken en niet te vergeten
derzelve huisgenoten en familie, voor wie de verpleging thuis vaak
onoverkomelijke moeilijkheden met zich brengt.
Rotterdams
Nieuwsblad, 3-9-1958