Statigheid en sexclubs in ‘t Nieuwe Westen

Géén gladde eenheidsbouw, maar statige herenhuizen en straten met ingetogen middenstands- , en eenvoudige burgermanswoningen die, zo peinzen we, nog door echte ambachtslieden zijn gebouwd.

Dit is misschien wel de meest opvallende karaktertrek van een flink deel van Het Nieuwe Westen. Hier en daar is een plukje nieuwbouw, maar dat domineert gelukkig niet. Het is een complete vooroorlogse wijk waarin men alle staaltjes architectuur tussen de jaren zeventig van de vorige en de jaren twintig van deze eeuw terugvindt.

Eén ding is wel heel duidelijk. Veel van die kleinere oude panden zijn aan, een flinke opknapbeurt toe. En ook bij vrij wat van de herenhuizen kan men zorgelijke vraagtekens plaatsen. De meeste “sjieke" bewoners zijn allang verdwenen, in hun huizen werden kantoren gevestigd en niet zelden bracht dat een achteloze verwaarlozing met zich mee.

Het Nieuwe Westen is ook een dichtbevolkte wijk waar men bijna in elke straat de In de naoorlogse nieuwbouw helaas al. vergeten intimiteit van het buurtwinkeltje kent het vertrouwd domein van de kleine winkelier die zijn klanten van haver tot gort kent. Ook. zijn er, in pak huisjes of keldertjes, de kleine bedrijven, opslagplaatsen vaak, die behalve voor rommel op de oude trottoirs ook voor bedrijvigheid in de buurt zorgen.

En dan is er de sex! De tijd is voorbij dat het Dr. Rutgershuis aan de Heemraadssingel (zéér bekend en, zéér vertrouwd adres voor zéér velen) de enige „instelling" was die zich met de sex bemoeide. De buurt - schat men - is in de afgelopen ongeveer dertig commerciële erotische gelegenheden rijker, geworden.

"Niet weinig bewoners hebben het met deze sexinvasie moeilijk. De overvloed aan erotiek zit ze dwars, wat o.m. bleek bij de rellen rond de sexclub aan de Osseweistraat. De Nieuwe Binnenweg (eens een gemoedelijke winkelstraat, nu boordevol bars en andere oorden van vaak onduidelijk vermaak) wordt met argwaan bekeken.

„Nu is het hier rustig", zegt een vrouwelijke agent, die met de bloemenman op de hoek van d Binnenweg en de Ruilstraat een praatje maakt, maar s avonds is het wel wat anders". De bloemenman, die hier al sinds 1940 zijn mooie tulpen verkoopt, voegt eraan toe dat de lol eraf is en dat de buurt verpaupert. Zo meent óók een grijze! mevrouw , in jasschort die kranten ophaalt voor het Apostolische Genootschap. „Maar.. weet ze, het wijkorgaan gaat er wat aan doen".

En zo zijn we dan bij het wijkcomité. Het is echter nog piepjongen staat volledig in de kinderschoenen. Maar het weet al één ding héél, zeker. Er zal héél snel veel gedaan moeten worden wil dit brok, Rotterdam niet over tien paar verpauperd en verziekt zijn. En dan rijzen er legio vragen. Moet er geen paal en perk aan al die sexclubs gesteld. worden? Zal het aantal buitenlanders in de wijk niet te groot worden? Hoe gaat het met het woningbestand?

De vragen worden door het wijkcomité bestudeerd. Voorzitter van dat comité (binnenkort, hopelijk een erkend wijkorgaan) is de heer A. Kluytenaar, de 48 jaar oude eigenaar van een expeditiebedrijf aan de Hooidrift. Met een aantal andere toegewijden besteedt hij bijna al zijn vrije uren aan het wijkwerk.

Het op een rij zetten van de wensen kost tijd. Daarbij moet de. gemeente — en dat is heel belangrijk — over de wijk geïnformeerd worden. De bewoners zullen een grote zelf werkzaamheid moeten tonen, zoveel mogelijk zelf moeten doen., Er is dan ook een schreeuwende behoefte aan vrijwilligers.

Kluytenaar denkt aan de slechte bestrating van de wijk, aan het weinige groen, aan de bejaarden. Hier liggen grote problemen, die - meent hij met een beetje goede wil op te lossen zijn. Maar de mensen kunnen zelf ook wat aanpakken. Goed, de overheid noet natuurlijk voor meer bomen en gras zorgen maar als alle bewoners van Het Nieuwe Westen nu eens een leuk verzorgde bloembak buiten zouden hangen dan zouden de vaak doodse straten er ineens een stuk plezieriger door worden.

Het aantal activiteiten is groeiende. Door middel van werkgroepen wil men de mensen voor hun eigen buurt interesseren. Zo is er een groep die zich bezighoudt met het leefbaar maken van het Virulieplein. Een werkgroep „sport en spel" .gaat alle mogelijke dia Ven organiseren. Een van de eerste echte resultaten behaald het comité in de oude Geuzenlaan, waar, de verkeersdienst Rotterdam zich gaat bemoeien met de overlast die een bedrijf de omwonenden bezorgt. Het zijn allemaal „eerste" beginnetjes" die, hoopt Kluytenaar, tot groter zaken en activiteiten zullen uitgroeien.

Het wijkcomité is overige blij met juffrouw Gersie, een maatschappelijk werkster die bereid is om de mensen van Het Nieuwe Westen bij problemen te helpen. Zij houdt spreekuur aan de Heemraatssingel 307 (tel 23 1103). Maar - vanzelfsprekend - zegt Kluytenaar - is iedereen ook welkom in het nieuwe wijkcentrum in de Duyststraat.

In dat gebouwtje wordt op 7 maart de eerstvolgende vergadering van het wijkcomité ge houden. De voorzitter zegt „Ik verwacht daar iedereen. Geen tijd? Ach kom, iedereen heeft tjjd, als hij maar wil! En gaat het er ten slotte niet om een eigen Nieuwe Westen als een goede Woonwijk te behouden!

Het Vrije Volk, 21-02-1974